Ο αληθινός πολίτης δεν έχει καμμία σχέση με αυτό που μας έχουν καταντήσει σήμερα οι κυρίαρχες δυνάμεις. Αληθινός πολίτης είναι το μέλος της πολιτείας που 1) κατέχει ουσιαστική θεσμική εξουσία, και 2) την εξασκεί όσο πιο ενάρετα μπορεί με σκοπό να διασφαλίζει το δίκαιο και το κοινό συμφέρον.
Όταν είσαι πραγματικά πολίτης, βρίσκεσαι σε θέση ισχύος ώστε με την ορθή άσκηση της εξουσίας που σου αντιστοιχεί να διασφαλίζεις το δίκαιο όχι μόνο για τον εαυτό σου, αλλά πάνω από όλα για την κοινωνία σου και την πατρίδα σου. Για αυτό και μόνο το ενδεχόμενο να μπορούν τα μέλη της πολιτείας να λειτουργούν ως πολίτες, είναι ο χειρότερος εφιάλτης κάθε επίδοξου τυράννου.
Ο πολίτης που ενεργεί σύμφωνα με τις δυνατότητες που του προσφέρει η πολιτική ισχύς του, δεν μπορεί να δεχτεί και να ζήσει με το κακό και το άδικο και γι’ αυτό μπορεί κατά βούληση να χαλάει τα σχέδια κάθε εξουσίας που στρέφεται ενάντια στα αγαθά της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Κάθε τι το στρεβλό και το βλαβερό είναι έξω από τα όρια ανοχής του καθώς ο πολίτης είναι η προσωποποίηση της αρετής και λειτουργεί σύμφωνα με το αγαθό έχοντας αποτινάξει από πάνω του την ταμπέλα του θύματος και ζώντας ως πραγματικά ελεύθερος.
Δεν είναι τυχαίο που στην αρχαιότητα ως ελεύθερος νοείται μόνο ο πολίτης κι αντίστοιχα ο πολίτης δεν μπορεί παρά να είναι ελεύθερος.
Όμως το μεγάλο «μυστικό» για την δύναμη που κρύβει η ιδιότητα του πολίτη δεν είναι στην ελευθερία του. Αυτή είναι το αποτέλεσμα, η συνέπεια και για αυτό έπεται. Αυτό που προηγείται είναι η αιτία κι η αιτία της ελευθερίας του και κάθε άλλης δύναμης που μπορεί να εκδηλώνει ο αληθινός κι ενάρετος πολίτης είναι αυτό: όταν οι αρχές εκτελούν νόμιμα τα καθήκοντά τους τότε ο πολίτης συμμορφώνεται και υπακούει, ενώ όταν οι αρχές παρανομούν τότε ο πολίτης τις ελέγχει και να τις τιμωρεί. Έτσι όσο το δίκαιο και το συμφέρον των πολιτών τηρείται από τους άρχοντες, οι πολίτες άρχονται με ευχαρίστηση. Όταν όμως δεν τηρείται, οι πολίτες παύουν να άρχονται και ενεργοποιείται η δύναμή τους να άρχουν αυτοί τους άρχοντες προς διασφάλιση του δικαίου και του κοινού συμφέροντος. Με αυτόν τον τρόπο οι πολίτες αποκτούν την εξουσία να λειτουργούν θεσμικά επηρεάζοντας τις πολιτικές υποθέσεις θετικά για το καλό της κοινωνίας.
Αυτή η διττή φύση της ιδιότητας του πολίτη σπάει τα δεσμά οποιασδήποτε μορφής εξουσίας επιχειρεί να επιβάλλει τα συμφέροντά της ενάντια στα δίκαια των πολιτών και για αυτό είναι η πραγματική αιτία της ελευθερίας που απολαμβάνει ο πολίτης.
Κι επειδή κάθε αυταρχικό καθεστώς για να επιβιώσει πρέπει να θάβει κάθε τι που «γεννάει» ελευθερία, έτσι και το σημερινό καθεστώς για να διατηρηθεί στην ζωή φρόντισε να «σκοτώσει» την έννοια του πολίτη για να κρατήσει τους μεν υπηκόους σκλαβωμένους, τους δε κρατούντες να τους καταστήσει αφεντικά αυτών.
Όλο αυτό μπορεί να αλλάξει, αρκεί να καταλάβουμε την δύναμη που περιέχει η έννοια του πολίτη και να συνειδητοποιήσουμε ότι η μόνη αποδεκτή ιδιότητα είναι αυτή του πολίτη κι όχι του υπηκόου ή του πολιτικού δούλου.
Παρακολουθήστε το σχετικό βίντεο πατώντας στην παρακάτω εικόνα.
Αναστάσιος Π. Συριανός 