Σε αυτό το άρθρο θα ήθελα να δούμε λίγο το θέμα της δίκαιης τιμωρίας μέσα από την οπτική του Πλάτωνα και να το συσχετίσουμε με την πολυπόθητη για πολλούς τιμωρία των υπευθύνων που έφτασαν την Ελλάδα και τους Έλληνες στο σημείο που βρίσκονται σήμερα. Πάμε λοιπόν να δούμε τι λέει ο Πλάτων και στην συνέχεια θα ακολουθήσουν ορισμένα σχόλια από εμένα.
Το δίκην διδόναι μεγάλου κακού απαλλαγήν ην
«Όταν και οι δύο έχουν κακό είτε στο σώμα τους είτε στην ψυχή τους, αυτός που δεν θεραπεύεται και το έχει είναι πιο δυστυχισμένος από αυτόν που θεραπεύεται και απαλλάσσεται από το κακό. Λοιπόν, η τιμωρία είναι απαλλαγή από μεγάλο κακό, την κακία. Διότι σωφρονίζει τους ανθρώπους, τους κάνει πιο δίκαιους και η δικαιοσύνη γίνεται ιατρική της κακίας. Άρα όποιος δεν έχει κακία μέσα στην ψυχή του είναι ο πιο ευτυχισμένος από όλους, επειδή φάνηκε ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο από τα κακά. Δεύτερος βέβαια είναι όποιος απαλλάσσεται από αυτήν κι αυτός είναι όποιος δέχεται νουθεσίες, επιπλήξεις και τιμωρίες. Άρα ζει πάρα πολύ κακά εκείνος που την έχει και δεν απαλλάσσεται από αυτήν και συμβαίνει να είναι αυτός που, ενώ κάνει τις πιο μεγάλες αδικίες και ζει με την μεγαλύτερη αδικία, φτάνει στο αποτέλεσμα, ώστε ούτε να νουθετείται ούτε να σωφρονίζεται ούτε να τιμωρείται, όπως πολλοί τύραννοι, ρήτορες και ηγεμόνες. Διότι, αυτοί έχουν καταφέρει σχεδόν το ίδιο, όπως ακριβώς κάποιος που πέφτει σε μία αρρώστια καταφέρνει να μην δίνει λόγο για τα σωματικά του σφάλματα στους γιατρούς και να μην θεραπεύεται, επειδή φοβάται, ακριβώς όπως θα φοβόταν…αν μιλούσες για καυτηριάσεις και εγχειρήσεις, επειδή προκαλούν πόνο. Και βέβαια, το κάνει επειδή αγνοεί, όπως φαίνεται, τι είναι η υγεία και η καλή κατάσταση του σώματος. Διότι, κάτι τέτοιο κάνουν όσοι αποφεύγουν την τιμωρία, βλέπουν δηλαδή καθαρά τον πόνο, είναι όμως τυφλοί μπροστά στην ωφέλεια και αγνοούν πόσο πιο κακό είναι να ζουν με μία άρρωστη ψυχή απ’ όσο με ένα άρρωστο σώμα, αλλά με ψυχή διεφθαρμένη, άδικη και ανόσια κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε να μην τιμωρηθούν και να μην απαλλαχθούν από το μεγαλύτερο κακό, αποκτώντας και υλικά μέσα και φίλους και προετοιμαζόμενοι για να είναι όσο πιο πειστικοί γίνεται στον λόγο». Πλάτων, Γοργίας 479c
Σύμφωνα με όσα μας λέει εδώ ο Πλάτων, το να ζητάμε δικαιοσύνη και τιμωρία των ενόχων που κατέστρεψαν τον ελληνικό πολιτισμό, την ελληνική παιδεία, την ελληνική οικονομία, που διέλυσαν την παραγωγική δύναμη της χώρας, ισοπέδωσαν τα όνειρα των νέων και εμπόδισαν με κάθε τρόπο την προκοπή της πατρίδας μας, περισσότερο από όλους θα ωφελήσει τους ίδιους τους πραξικοπηματίες «πολιτικούς» και τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης που διέπραξαν αυτά τα εγκλήματα παρά εμάς τους πολίτες που υποστήκαμε τις πράξεις αυτών. Πράγματι, το κακό και η βλάβη που προκλήθηκε από την εγκληματική πολιτική των κομμάτων, έγινε και δεν γυρίζει πίσω. Οι ευκαιρίες που χάθηκαν και τα χρόνια που ζήσαμε στερούμενοι τα αγαθά της πατρίδας μας, ούτε επιστρέφουν ούτε μπορούν να μας δωθούν εκ των υστέρων. Το να δούμε όλους αυτούς να τιμωρούνται δεν θα μας ωφελήσει πουθενά. Το μόνο που θα κάνει είναι να μας δώσει την ικανοποίηση ότι τελικά το κακό που πάθαμε δεν έμεινε ατιμώρητο. Μία ηθικά ικανοποίηση λοιπόν, μικρής ή μέτριας αξίας, είναι το καλύτερο που μπορούμε να περιμένουμε από μία ενδεχόμενη τιμωρία προσώπων που διετέλεσαν Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, Πρόεδροι της Δημοκρατίας, Βουλευτές, αρχηγοί κομμάτων, αρχηγοί των σωμάτων ασφαλείας κτλ. Αυτοί όμως που μόλις αναφέραμε, μπορούν αν το επιθυμούν κι οι ίδιοι κι έχουν ένα ίχνος ελληνισμού μέσα τους, να διορθωθούν και να απαλλαχθούν από την αρρώστια αυτή της ψυχής τους που τους οδήγησε να πράττουν με τέτοιο μένος και τέτοια κακία εναντίον των Ελλήνων και της ελληνικής κοινωνίας. Κι αν κάτι τέτοιο συμβεί, τότε η τιμωρία θα έχει γιατρέψει την πιο δύσκολη κι επίμονη ασθένεια που είναι η κακία της ψυχής.
ΥΓ: Βέβαια, για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να έχουν όντως ανθρώπινη ψυχή, όλοι αυτοί που κυβέρνησαν τουλάχιστον από την μεταπολίτευση και μετά, κακοποιώντας με απάνθρωπο τρόπο το σώμα του έθνους και της πατρίδας. Κάτι για το οποίο πολύ αμφιβάλλω.
Αναστάσιος Π. Συριανός 