Για τα φυσικά και ψυχικά της χαρίσματα
«η ζώσα εικών της πραγματικής αρετής»
Ν. ΚΥΠΡΑΙΟΣ, ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ ΣΕΛ. 30
«το θελκτικόν της ψυχής και του σώματος κάλλος (της Μαντώς) κατηύγαζε και επλαισίωνε ο ανέσπερος υπέρ Πατρίδος έρως».
ΣΕΛ. 12
«η απαράμιλλος και αριστουργηματική εις ψυχικόν και πατριωτικόν και κάλλος, Μαντώ η Μαυρογένους».
σελ. 32
Για την αμυντική οργάνωση της Μυκόνου
«Μετά το ηρωϊκόν και ένδοξον τούτο κατόρθωμα και την απόκρουσιν των εχθρών, η Μαντώ κατήρτισεν, ιδίαις αυταίς δαπάναις συντηρούμενον και μισθοδοτούμενον, ένοπλον σώμα προς υπεράσπισιν της νήσου υπό εχθρικών ή πειρατικών προσβολών και αποβάσεων».
σελ. 17
Για τον αγνό πατριωτισμό της
«εις τας κρισίμους της Ελλάδος στιγμάς προσέφερεν υπέρ αυτής και εις τον ιερόν της Πατρίδος βωμόν παν ότι πολύτιμον είχεν και εδίδαξε δια του παραδείγματός της την πραγματικήν θυσίαν υπέρ αυτής»
ΣΕΛ. 35
Για την δόξα που της άξιζε
«Στεφανούμεν και δοξάζομεν και αποθανατίζομεν πρόσωπα άσημα, εις στιγμήν που άγνωστος διατρίβει παρ’ ημίν και αμνημόνευτος και λήθη περιτετραμμένη η ηρωίς Μαντώ Μαυρογένους την οποία άλλοι λαοί, πλέον ημών προηγμένοι, περισσότερον ευγνώμονες και πεπολιτισμένοι θα εθεοποίουν, όπως συνέβη εν Γαλλία με την Ιωάνναν Νταρκ.
σελ. 35
Για τον αληθινό χαρακτήρα του βαυαρικού καθεστώτος
Σε αναφορά της προς τον Βασιλιά Όθωνα το 1840, η Μαντώ «ομιλεί δια τας υποσχέσεις αίτινες από του 1834 εδόθησαν αυτή χωρίς να ληφθή έκτοτε καμμία πρόνοια και προσθέτει: «και έκτοτε μέχρι σήμερον δεν είδον ποτέ βραβείον, ούτε χρηματικήν αποζημίωσιν παρά μόνον μίαν μικράν σύνταξιν ικανήν να πληρώνω το μηνιαίον της υπηρέτιδός μου».
Επί της αναφοράς της ταύτης – ως ιστορικώς βεβαιούται – ουδεμία εδόθη απόκρισις, διότι τότε ήρχισε να πνέει ακατάσχετος ο άνεμος της Εθνικής αγνωμοσύνης προς όσους πραγματικώς διέπρεψαν κατά τον ιερόν αγώνα και εθυσίασαν υπέρ αυτού και του απολυτρωθέντος Έθνους παν ό,τι πολύτιμον είχον. Η Βαυαροκρατία και αι αρμοτολικαί οιήσεις και απαιτήσεις δεν επέτρεπον αναγνώρισιν εθνικών υπηρεσιών και πολύ περισσότερον όταν αύται είχον παρασχεθεί υπό γυναικός!»
σελ. 29
Για την ολοκλήρωση της αποστολής της
«Ηγωνίσθη απεγνωσμένως εν ψυχικώ χειμασμώ και με δακρυβρέχτους τους οφθαλμούς, δια την απολύτρωσιν της Ελληνικής Πατρίδος και όταν είδε να πτερυγίζωσιν υπεράνω του γλαυκού Ελληνικού ουρανού, αι χελιδόνες του Εθνικού έαρος και της καρποφορίας, ύψωσε τας χείρας προς τον οικτήρμονα θεόν και Δημιουργόν και εψέλισεν, ως ο Συμεών:
«Νυν απολύεις την δούλην Σου, Δέσποτα!»
Οι κεραυνοί και η θύελλα είχον παρέλθει, η Μαντώ δεν εχρειάζετο πλέον, τας μεγάλας προς την Πατρίδα θυσίες, είχον προεξοφλήσει άλλοι! Έπρεπε να αποθάνει εν στερήσει και πενία και να λησμονηθεί στυγνώς από τους επιγενεστέρους ημάς εις ους χάρισε το φως της ελευθερίας και της απολυτρώσεως».
ΣΕΛ. 35
Διαβάστε και το άλλο μας αφιέρωμα στην ένδοξη ηρωίδα, πατώντας εδώ
Αναστάσιος Π. Συριανός 
One thought on “Μαντώ Μαυρογένους: «ζώσα εικών της πραγματικής αρετής»”
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.