Ιεροκλής: Πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στην πατρίδα

«[Η πατρίδα] είναι σαν ένας δεύτερος θεός, πρώτος και μεγαλύτερος γονέας. Γι’ αυτό και εκείνος που έδωσε το όνομα δεν το έκανε τυχαία, αλλά το σχημάτισε από την λέξη «πατήρ», με μία θηλυκή κατάληξη, ώστε να γίνει κατά κάποιο τρόπο μείγμα πατέρα και μητέρας.

Κι αυτός ακριβώς ο λόγος μας υπαγορεύει να τιμούμε την πατρίδα, που είναι μία, εξίσου με τους δύο γονείς μας και να βάζουμε την πατρίδα μπροστά από τον πατέρα ή την μητέρα.

Αλλά υπάρχει και άλλος λόγος που μας κάνει να την προτιμάμε κι από τους δύο γονείς κι όχι μόνο από αυτούς, αλλά κι από την γυναίκα κι από τα παιδιά και από τους φίλους και γενικά από όλα εκείνα που βρίσκονται κάτω από τους θεούς.

Εκείνος που προτιμάει την πατρίδα από τον εαυτό του (στον εαυτό του περιλαμβάνει κι αυτά που αγαπάει ο εαυτός του όπως γονείς, γυναίκα, παιδιά, φίλους), αυτός είναι αγαπητός στους θεούς και σκέφτεται ορθά».

Διότι πρέπει κανείς «να προτιμάει την σωτηρία του συνόλου από την προσωπική του, γιατί η καταστροφή της πολιτείας καθιστ΄α ανύπαρκτη και την προσωπική σωτηρία, όπως η αποκοπή του χεριού καταντάει αδύνατη την σωτηρία του ενός δαχτύλου, που είναι μέρος του χεριού.

Μπορούμε συνεπώς να συνοψίσουμε, καταλήγοντας ότι το κοινό συμφέρον δεν μπορεί να χωρίζεται από το ατομικό, αλλά να θεωρείται ένα και το αυτό. Γιατί ό,τι είναι ευεργετικό για την πατρίδα, είναι επίσης και για το μέρος, αφού τα μέρη αποτελούν τμήματα του συνόλου. Και αντίστροφα: το συμφέρον του πολίτη είναι και συμφέρον της πολιτείας, αν αποτελεί πράγματι συμφέρον του ως πολίτη».

Ιεροκλησ, Ηθικά Αποσπάσματα